SALA VII

Pezas escultóricas, maioritariamente, e pictóricas aparecen nesta sala como testemuño da rica iconografía que presenta Santiago o Maior dende a Idade Media, unha das máis fértiles da imaxinaría cristiá. A ampla expansión do seu culto por toda a xeografía europea e americana, deu lugar a que a súa imaxe non só adoptase diferentes actitudes segundo as necesidades devocionais e políticas de cada momento, senón tamén a que fose reflectindo a diversidade de usos e modas na roupaxe segundo as épocas e as zonas xeográficas onde estas obras de arte se elaborasen. Unhas veces preséntasenos, polo tanto, identificado cos atributos comúns aos demais apóstolos (túnica e manto, libro sagrado, pés descalzos e unha filacteria ou rótulo) ou en maxestade (sedente ou in cátedra), e noutras como peregrino, ataviado coa súa característica indumentaria, se ben é frecuente tamén velo representado como cabaleiro ou soldado de Cristo -miles Christi-, intercedendo polas tropas cristiás fronte aos musulmáns. Esta imaxe guerreira de Santiago vaise transformando co paso do tempo segundo van mudando as causas a defender. Así, van aparecendo representacións como a de Santiago Matamouros, a de Santiago "mataindios" a partir do s. XVI e a conquista do Novo Mundo, e mesmo a de Santiago "mataespañois", como o exemplifica unha peza de prata realizada en Cuzco (Perú) que se expón nesta sala, unha imaxe xurdida no s. XIX como consecuencia das aspiracións independentistas das colonias americanas